تل‌آویو، بزرگترین بازنده توافق هسته‌ای

تحلیل «پولیتیکو»:

تل‌آویو، بزرگترین بازنده توافق هسته‌ای 18 تیر -94

لابی های اسراییل در آمریکا به ویژه توی کنگره ی آمریکا قوی است. بنابرایت  در صورت توافق مذاکره ی هسته ای کنگره  ی امریکا به سادگی اجازه نمی دهد تا شرایط مذاکره علیه ی اسراییل وبه نفع حاکمان رژیم وارونه ی ولایت فقیه به چرخد .تازه اسراییل تجربه بمباران تأسیسات هسته ای عراق درزمان جنگ 8 ساله باایران رادارد که با حمایت آمریکا انجام گرفت .بنابراین اگر چنانچه از  نتیجه ی توافق مذاکره ی هسته ای اسراییل احساس خطر کند .امکان تکرار تجربه نظامی مشابه آنچه درعراق انجام داد به تأسیسات هسته ای رژیم وارونه ی ولایت فقیه وجوددارد . البته ممکن است اوباما قبل ازاقدام نظامی اسراییل بشدت مخالفت کند ولی درصورت وقوع حمله نظامی اسراییل کنگره ی امریکا و اوباما با جدیت از اقدام نظامی اسراییل  پشتیبانی می کنند .

پدر حالی که مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 به حساس ترین مرحله خود رسیده و مقامات هر دو طرف از در دسترس بودن توافق سخن می گویند، رژیم اسرائیل از هر زمان دیگری آشفته تر به نظر می رسند. یک پایگاه تحلیلی آمریکایی در مطلبی به بررسی این موضوع پرداخته و رژیم اسرائیل را بزرگترین بازنده توافق هسته ای ایران دانسته است.

به گزارش «تابناک»، سایت تحلیلی «پولیتیکو» در مطلبی به بررسی مواضع رژیم اسرائیل در قبال مذاکرات هسته ای ایران پرداخته و چنین استدلال کرده که تل آویو، بزرگترین بازنده توافق هسته ای ایران است. به اعتقاد نویسنده این مطلب، این بار نیز همچون همیشه، درخواست های افراطی رژیم اسرائیل و حداکثرگرایی این رژیم، سبب ناکامی در دستیابی به منافعش شده است.

در این مطلب به طور خلاصه آمده:

در شرایطی که پایان هفته جاری به عنوان آخرین ضرب الاجل مذاکرات هسته ای ایران تعیین شده، از هم اکنون می توانیم بزرگترین بازنده این جریان را پیش بینی کنیم: اسرائیل. بر اساس اطلاعاتی که تاکنون درباره محتوای توافق نهایی منتشر شده، این توافق چیزی نیست که مطلوب رژیم اسرائیل باشد و هرگز نیز چنین نخواهد بود. در این میان، کوته بینی و موضع گیری های افراطی رژیم اسرائیل تضمین کننده این است که توجه لازم به دغدغه های این رژیم صورت نخواهد گرفت.

درخواست های پی در پی بنیامین نتانیاهو برای توقف هرگونه برنامه غنی سازی در ایران، در شرایطی که از ابتدا مشخص بود گروه 1+5 بر اساس چنین خطی حرکت نخواهد کرد، نتوانست به تدوین خط قرمزی در مذاکرات منجر شود. در عوض، نتیجه این درخواست ها، به حاشیه رانده شدن رژیم اسرائیل و ایجاد وضعیتی بود که در آن، تیم مذاکره کننده آمریکایی بیش از پیش نسبت به منافع اسرائیل بی تفاوت شد.

نتانیاهو که به جای طرح درخواست های قابل حصول، همچون افزایش میزان بازرسی ها، یک هدف غیرواقع بینانه را مبنای مخالفت های خود با توافق هسته ای ایران قرار داد، عملاً با این کار به اهداف و برنامه های خودش لطمه زد. به وجود آمدن این دیدگاه که وی، نه ایران، طرف غیرمنطقی این جریان است، سبب به حاشیه راندن وی شد و این امر را تضمین کرد که مذاکره کنندگان، دیگر هیچ یک از مواضع وی را جدی نگیرند.

اما عرصه مذاکرات هسته ای ایران، تنها عرصه ای نیست که در آن، تأکید رژیم اسرائیل بر مواضع افراطی، سبب به حاشیه راندنش شده است. اگرچه از دید نتانیاهو، ایران تهدیدی بزرگتر به شمار می رود، اما یک تهدید دیگر علیه وی، انزوای سیاسی است که به دلیل کمپین بین المللی شکل گرفته مبنی بر تحریم اسرائیل به دلیل ادامه سیاست های شهرک سازی بروز پیدا کرده است. در این عرصه نیز، موضع گیری های نتانیاهو به ضرر وی تمام شده و همچون شلیک تیری به سمت خودش بوده است.

در مجموع، بهتر این بود که دولت نتانیاهو به جای ایجاد موانع غیرضروری برای خود، بر روی این موضوع تمرکز کند که چه چیزهایی قابل دستیابی است و چه چیزهایی دست یافتنی نیست؛ از چه چیزی می شود دفاع کرد و از چه چیزی نمی توان دفاع کرد. با این حال، عدم پیگیری چنین سیاستی از سوی نتانیاهو دولتش و تمرکز آن ها بر پیگیری سیاست های غیرمنطقی، وضعیتی را به وجود آورده که این رژیم هم در موضوع هسته ای ایران به بازنده اصلی تبدیل شده و هم به واسطه سیاست هایش در موضوع فلسطین، با انزوای سیاسی در عرصه بین المللی روبرو شده است.